Als de aarde tegen het einde van deze eeuw met 4 graden opwarmt, daalt het gemiddelde wereldwijde inkomen met maar liefst 40%. Die conclusie trekt een groep economen en klimaatwetenschappers in een nieuwe publicatie in Environmental Research Letters. Het is een veel ernstiger beeld dan eerdere modellen voorspelden – en het roept vragen op over de basis waarop klimaatbeleid de afgelopen decennia is vormgegeven.
Modellen uit het verleden bieden weinig garantie
Volgens een artikel op The Guardian schieten veelgebruikte economische modellen zoals de DICE of FUND structureel tekort. Deze modellen, ook wel geïntegreerde beoordelingsmodellen (IAM’s) genoemd, gaan vaak uit van geleidelijke veranderingen. Ze negeren grotendeels de economische gevolgen van extreme gebeurtenissen, zoals overstromingen, hittegolven of mislukte oogsten die elkaar in snel tempo opvolgen.
Volgens het artikel zouden deze tekortkomingen tot grove onderschattingen leiden. Zo schrijven de auteurs: “De gemiddelde persoon zal in een wereld die 3°C warmer is, 37% minder verdienen dan in een wereld zonder opwarming, en bij 4°C stijgt dat inkomensverlies tot 51%.”
Wereldeconomie kwetsbaarder dan gedacht
Dr. Timothy Neal van het Institute for Climate Risk and Response aan de Universiteit van New South Wales benadrukt dat lokale rampen steeds vaker mondiale gevolgen zullen hebben. In het artikel stelt hij: “Klimaatverandering heeft waarschijnlijk een veel grotere impact op de wereldeconomie dan eerder werd aangenomen. We verwachten dat het wereldwijde inkomen met zo’n 40% daalt tegen het einde van deze eeuw, als de opwarming doorgaat zoals nu.”
De oorzaak ligt in kettingreacties binnen onderling verweven toeleveringsketens. Denk aan hitte in India die rijstexporten beperkt, wat wereldwijd de voedselprijzen opdrijft, met sociale onrust en economische schade als gevolg. Zulke cascaderende effecten zijn moeilijk te modelleren, maar worden steeds meer de norm in plaats van de uitzondering.
‘Klimaatbeleid loopt achter de feiten aan’
Het artikel in The Guardian stelt dat veel klimaatbeleid is gebaseerd op economische aannames uit de jaren ’90. Daarin werd aangenomen dat welvaart op termijn vanzelf zou toenemen en dat aanpassing goedkoper zou zijn dan mitigatie. De nieuwe inzichten maken korte metten met dat optimisme. Als deze studie klopt, betekent niets doen niet alleen hogere temperaturen, maar ook minder economische groei, meer armoede en grotere ongelijkheid.
De implicaties zijn duidelijk: klimaatverandering is geen ecologisch probleem met wat economische bijwerkingen, maar een directe bedreiging voor mondiale welvaart. Beleidsmakers moeten niet alleen naar emissiecijfers kijken, maar ook naar de structurele risico’s voor de economie als geheel. En daar horen modellen bij die beter zijn afgestemd op de realiteit van een instabiel klimaat.
Bron: The Guardian
